ροφηδόν

Μ

επίρρ. με ηχηρές ρουφηξιές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥοφῶ / ῥοφή + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. ῥοζ-ηδόν)].